Hoi allemaal,

Hier is ie dan toch, nog even een blogje om mee af te sluiten.

Ik ben nu alweer bijna een maand in Nederland, en hoewel het super leuk is om iedereen te zien is het ook wel heel erg raar. Er is hier ook echt helemaal niks veranderd, alles was precies als vanouds (gelukkig maar). Het was in het begin heel erg wennen, ik zat nog in een heel ander ritme en was steeds de hele nacht wakker maar dat is nu allemaal weer weg gezakt.

Ik zal in ieder geval nog even wat schrijven over mijn Graduation want dat was natuurlijk wel een van de hoogtepunten dit jaar.

De laatste 2 weken van school was eigenlijk een proefwerkweek maar omdat ik de meeste toetsen in de les mocht maken hoefde ik bijna niet naar school. Ik ben nog wel even langs een paar leraren geweest, waar ik best close mee was geworden, om afscheid te nemen. De laatste dag van school was op een woensdag, we kregen die dag ons jaarboek en daarna hebben we nog heel lang met z'n allen buiten gestaan om daar wat in de schrijven en alvast een soort afschijd te nemen van de high school.

Op donderdag en vrijdag waren er nog graduation practices, we moesten allemaal in de welbekende cap 'n gown naar school komen en daar moesten we oefenen hoe we op zaterdagmiddag over het podium zouden lopen. Dit duurde allemaal heel erg lang en ik wou graag naar huis want donderdag zouden pa, ma en cody komen. Na zo'n 3 uurtjes konden we eindelijk gaan.

Die middag kwamen ze dus aan, het was gelijk super leuk maar ook raar, want moet je nou in het Engels of Nederlands praten en met wie rij je mee als we ergens heen gaan. We zijn die dag uit eten geweest en hebben de rest van de avond spelletjes gespeeld en ze het huis laten zien. Volgens mij kon iedereen het wel goed met elkaar vinden, de kids vonden het in ieder geval geweldig dat Cody er was en hebben hem de rest van het weekend ook niet meer met rust gelaten.

Vrijdag was ik ook pas laat terug van de 'graduation practice' en die avond zijn we nog met z'n 4tjes naar een winkelcentrum en uit eten geweest. Zo konden pa en ma nog wat van de omgeving zien en ik lekker eens winkelen.

De volgende dag was het dan eindelijk zover, de diploma uitreiking. Alle foto's van mij in de cap 'n gown zet ik zometeen direct online. We begonnen de 'seremonie' door met de hele klas (zo'n 250 leerlingen) naar binnen te lopen, we bleven allemaal voor onze stoel staan om het volkslied te zingen en daarna konden we gaan zitten en moesten we luisteren naar het schoolhoofd, onze klaspresident (waar we aan het begin van het jaar voor gestemd hebben) en een oud leerling van Fike. Na de speaches mocht ik met het koor het podium op om daar ons eindlied te zingen, dat was ook gelijk het afscheid van die groep. Toen we weer gingen zitten was het tijd om de diploma's te krijgen. Één voor één werden we allemaal naar voren geroepen om het podium over te lopen en ons diploma in ontvangst te moeten nemen. Toen iedereen weer zat mochten we dat kwastje dat aan het leuke hoedje zit naar de linker kant gooien en waren we allemaal officieel geslaagd. Als afsluiting zongen we nog de Fike Alma Mater (dit is de schools officiele lied) en daarna mochten we weer naar buiten lopen waar we nog heel lang foto's hebben staan maken. Die avond was ik nog naar een vriendin geweest waar we een kampvuur hadden.

Op zondag hadden we Graduation in de kerk en gingen mijn ouders natuurlijk mee. Ook hier mochten we weer in de leuke kleding naar binnen lopen en werd er wat over ons gezegt. Iedereen vond het super leuk om mijn ouders eindelijk te ontmoeten en volgens mij waren ze aan het eind van de dag helemaal gek van alle mensen die naar ze toe kwamen maar ze zeiden dat ze het erg leuk vonden. Die middag gingen we nog naar het huis van vrienden om in het meer te kanoeen.

En maandagochtend was het al weer tijd voor mijn ouders om verder te gaan, het afschijd nemen vond ik niet zo heel moeilijk omdat ik ze toch zo weer zou zien maar de familie had het er wel moeilijk mee. We hadden gelukkig niet zo veel tijd om daar over na te denken want we moesten alweer weg, we gingen naar Charlotte (hoofdstad van North Carolina) om daar familiefoto's te maken. Ze zijn super mooi geworden en ook die komen online.

En toen gingen mijn laatste 2 weken in, ik heb geprobeerd met zo veel mogelijk mensen nog wat tijd door te brengen maar het afschijd viel me echt heel erg lastig. Die mensen zijn mijn familie geworden en niet weten wanneer en of ik ze weer zou zien is moeilijk. Ik mis iedereen op dit momement ook nog heel erg.

Dat was het dan weer.

Jullie mogen me altijd nog vanalles vragen over wat ik allemaal heb meegemaakt etc. maar weer voorbereid op een lang verhaal want ik kan maar niet stoppen met praten over de geweldige tijd die ik gehad heb.

Bedankt voor alle leuke berichten durende het jaar en ik hoop dat jullie mijn verhalen een beetje intressant vonden.

Liefs gaby