De laatste weken

Het voelt alsof ik met mijn ogen knipperde en het alweer voorbij was maar ik heb hier toch echt 5 maanden gezeten. Afgelopen week waren finals. Voor 3 van de 5 vakken moest ik een examen maken. Voor de overige 2 was het eindproduct voor de ene een onderzoek (mijn onderzoek ging over religie in scholen) en voor de andere een uitstapje naar het ‘Fort Worth Nature Center’, ja daar hoor je me natuurlijk niet over klagen. Al mijn vakken heb ik met een voldoende kunnen afsluiten. Uiteindelijk heb ik 2 A’s gehaald, 2 B’s en 1 B+, daar ben ik natuurlijk helemaal tevreden mee.

De rest van die week bestond vooral uit laatste keren en afscheid nemen. Op campus waren ook weer genoeg dingen gepland om alle examens heen (wedstrijden, comedy shows, een groot evenement met eten, muziek en ander entertainment). Een groot gedeelte van mijn vrienden woont op campus en die mogen daar in de zomervakantie niet blijven, daarom gaan ze terug naar huis. Van de frisbee was er een groot afscheidsfeest en met ons team hadden we een gezamenlijke lunch gepland. Gelukkig is er nog wel een klein groepje dat in Fort Worth woont en nog geregeld wat afspreekt.

Natuurlijk was ik niet van plan om mijn laatste twee weken hier stil te gaan zitten. Samen met Anke had ik al snel bedacht dat we nog een reisje moesten inplannen. Na een lange wandeling langs de rivier hier (stond nog op de bucketlist) boekten we bustickets naar Houston en New Orleans. De busrit was niet echt een groot feest, de airco werkte niet en we hadden meer dan een uur vertraging - aan de andere kant waren de bustickets ontzettend goedkoop dus mochten we ook weer niet klagen. Bij de hostel in Houston aangekomen liepen we tegen het volgende probleem aan. De deur van de kamer waar we in zouden slapen was kapot en we konden er niet in. We schoten al een beetje in de stress maar dat was nergens voor nodig, zonder enig probleem boekte ze ons om naar de enige andere vrije kamer. Dit was ook nog eens een privékamer, in plaats van kamer delen met 6 anderen hadden we nu een kamer voor onszelf, geluk bij ongeluk dus.

In Houston zelf was eigenlijk niet zo veel te doen. Daar waren we al voor gewaarschuwd dus toen we na minder dan een halve dag op de stad uitgekeken waren zijn we maar gaan shoppen. Daarna kwamen we er nog achter dat er een groot natuurreservaat op een uur afstand zat en het leek ons een goed idee om daar heen te lopen. Het natuurreservaat zelf was een goed idee, het lopen niet echt. We waren helemaal kapot toen we die avond weer terug kwamen. De dag erna besloten we het wat rustiger aan te doen. Daarom zijn we naar NASA geweest. Kijk hier voor alle foto’s daarvan. Het zien van alle ruimteschepen en raketten was echt wel gaaf. Verder hebben we nog wat geleerd over marsmannetjes en het leven van astronauten. Zeker het bezoeken waard.

De volgende dag mochten we eindelijk de bus weer in op weg naar New Orleans, daar hadden we beide het meest naar uitgekeken. De French Quarter is echt precies zoals je hem voorsteld. Schattige huisjes met veel bars, en overal live muziek en straatmuzikanten. Het nachtleven (bourbon street) was een grote chaos. Voor drankjes betaal je zo’n 10 dollar. Ook zijn er echt veel crazy mensen. Kunnen we ook weer zeggen dat we dat meegemaakt hebben. Als je iets voorbij bourbon street loopt kom je in een wat rustiger gedeelte waar ik het persoonlijk een stuk leuker vond.

Verder zijn we ook nog naar een groot kunstpark geweest, langs een festival gelopen, hebben we fonteinen bekeken, aan de mississippi gezeten, musea bezocht, allerlei soorten eten geproefd en heel veel in de verschillende parken rondgehangen. Toen we na een lange busreis weer terug kwamen in Fort Worth hebben we eerst een hele dag niks gedaan om weer bij te tanken van de korte nachten in de hostels, alle indrukken en het vele lopen.

Heb ik al gezegt dat de tijd hier vliegt? Over 5 dagen moet ik Texas alweer verlaten, deze laatste week heb ik natuurlijk ook weer helemaal volgepland om al mijn vrienden hier nog een laatste keer te kunnen zien. Hierna ga ik nog een kleine 2 weekjes naar South Carolina en dan toch echt terug naar Nederland. Tot snel!

Bekijk hier nog de laatste foto’s die ik geplaatst heb.

Liefs Gaby

Bezoek van pa en ma, en nog meer ultimate frisbee

Hoi allemaal, 

Ik heb weer wat verhalen te vertellen. Pa en ma zijn namelijk hier langs geweest en ik heb goed gebruik kunnen maken van hun mobiliteit. Woensdagavond kwamen ze, na veel problemen met hun vluchten, aan in Fort Worth. Omdat het al zo laat was hebben we  donderdagochtend bij mijn appartement afgesproken zodat ik ze de campus kon laten zien. Ze waren enorm onder de indruk van de school (het is ook echt enorm mooi hier). Die middag gingen zij Fort Worth in omdat ik gewoon lessen had en huiswerk moest maken. Wel hadden we afgesproken om die avond samen ergens te gaan eten. Op vrijdag zijn we na mijn lessen naar de ‘nature reservation’ geweest, die stond al heel lang op mijn bucketlist. Het is een groot natuurgebied met veel wandelpaden en een groot meer. Ook hebben we een stop gemaakt bij het Civil War Museum. 

Zaterdag zijn we naar de Stockyards geweest, eigenlijk kon ik niet geloven dat ik daar nog niet was geweest. De Stockyards is wat je je voorsteld als je aan een ouderwetse cowboyfilm denkt. Er werden oude kanonnen afgeschoten, we hebben de cattle drive (waar de longhorns door cowboys door de straat worden geleid) en we zijn naar een wild west show geweest. Hier zijn wat foto’s, die geven vast een beter beeld. Ik zou zeggen dat dit een ervaring is die iedereen gehad moet hebben als je in Texas bent. 

Zondag was de laatste dag dat pa en ma in Fort Worth waren, daarna zouden ze verder door de V.S. gaan reizen. We zijn die dag naar Dallas gereden en hebben daar onder andere het JF Kennedy museum bezocht. Ik was al eens eerder in Dallas geweest dus ik kon mooi een paar dingen laten zien. Het was heel leuk om ze mijn school hier te kunnen laten zien. 

Afgelopen weekend waren de sectionals voor college ultimate frisbee. We hebben de hele week vol spanning gewacht want het weerbericht voorspelde onweer en regen we bleven natuurlijk wel hard doortrainen en hebben zelfs een oefenwedstrijd kunnen spelen, toevallig in de week dat pa en ma hier waren dus die waren helemaal gelukkig dat ze een wedstrijd konden zien. Toen we te horen kregen dat het toernooi van de jongens was afgelast hadden we de hoop al een beetje opgegeven. Het weekend erna is namelijk pasen en dan zou een groot gedeelte van ons team niet mee kunnen. MAAR, we kregen al snel goed nieuws dat het voor ons gewoon door zou gaan. Op vrijdag zaten we dus met z’n allen in de auto op weg naar Austin. De wedstrijden zouden de volgende dag om 10:30 beginnen. We kregen die avond al te horen dat dat ivm het weer pas om 12 uur zou zijn. De volgende dag stonden we om 12 uur klaar op het veld, in de stromende regen en bliksem, de wedstrijden konden dus niet gespeeld worden. Lang verhaal kort hebben we uiteindelijk om 2 uur 2 van de wedstrijden verkort kunnen spelen. De rest van de wedstrijden gingen naar de volgende dag. Dat waren dus 5 wedstrijden op dag 2. Met ons ‘tiny team’ dat maar 2 wissels heeft was dat dus even afzien. Aan het eind van de dag kregen we het nieuws dat er een minuscule kans was dat we tegen alle verwachting in door zouden mogen naar regionals. Het hing tussen 3 teams af van doelsaldo We hebben de hele avond in spanning gezeten en, je raad het al, we zijn door! We hebben zelfs de 4e plaats gehaald terwijl de eerste 5 door mogen. 

Die avond hadden we een Game of Thrones watch party en daar hebben we dus maar een echt feestje van gemaakt. Over 2 weken zullen we spelen in Tulsa, Oklahoma en ik heb er enorm veel zin in!

The art of making plans with Americans

Hallo allemaal,

Ik kan niet geloven dat meer dan de helft van mijn tijd hier er alweer opzit! Ik ben ondertussen helemaal ingeburgerd op de universiteit en zie er enorm tegenop om weer naar huis te moeten.

Het grootste ding waar ik hier tegenaan liep was het maken van plannen met vrienden. In Nederland zijn we er zo aan gewend om van te voren dingen af te spreken. Hier heeft iedereen het altijd druk en worden plannen snel afgezegd. Ondertussen ben ik er aan gewend dat de beste manier gewoon een berichtje in de groepsapp is met de vraag wie er mee gaat lunchen/avondeten/ijs halen, ja de helft van mijn sociale leven draait om eten. Ook door gewoon een praatje te maken als ik iemand tegenkom en te vragen wat hun plannen zijn voor de rest van de dag ontstaan veel spontane dingen. De “o ik was van plan om zo even naar Target te gaan, ga je anders mee?” zorgt er voor dat ik de campus nog wel eens kan verlaten.

Verder heb ik het ook echt heel erg druk met school, alle deadlines voor verslagen en mijn onderzoek beginnen nu echt dichtbij te komen. Mijn cijfers zijn verder gelukkig wel prima omdat ik bijna nooit een les mis en je voor aanwezigheid, onverwachte toetsen en meedoen in de les ook veel punten kunt scoren.

Ook heb ik ondertussen spring break gehad. Deze had ik natuurlijk helemaal volgepland. Op vrijdag ben ik met een groep van de frisbeevereniging naar een rivier bij San Antonio gereden. De rit was zo’n 5 uur maar ondertussen kijk ik niet meer op tegen dat soort afstanden. Wij bleven daar in een huisje van vrijdag tot dinsdag om te gaan ‘tuben’ (in een band hangen) op de rivier. Zaterdag en zondag was het lekker weer en hebben we de hele ochtend op de rivier gedobberd, we hadden ook een koelbox mee die in een band mee kon drijven dus de tijd (de tochten duurden zo’n 4 uur) vloog zo om. Maandag regende het en hebben we er voor gekozen om rond het huisje te blijven hangen.

Voor woensdag t/m vrijdag hadden we met een groepje internationale studenten een auto gehuurd om naar Austin en San Antonio gegaan (ja daar kwam ik net vandaan maar nu was het tijd om te gaan ‘sightseeën’). Dit was onder andere voor een project van Texas history waarin we een aantal monumenten etc. moesten bezoeken maar natuurlijk hebben we er gewoon een hele roadtrip van gemaakt. In Austin was een festival gaande waardoor het enorm druk was. We hebben dus even kort door de stad gelopen, de bekende dingetjes bekeken en zijn er toen weer vandoor gegaan. De dag erna gingen we naar een winkelcentrum bij San Antonio waar werelds grootste cowboylaarzen staan. Het moment dat ik er achter kwam dat deze bestonden moest ik er heen gaan en deze kan ik nu van mijn bucketlist afschrijven. Daarna zijn we natuurlijk San Antonio zelf nog ingegaan en hebben we de welbekende riverwalk gelopen.

Op de laatste dag zijn we naar lake Travis gegaan, die daar ook in de buurt lag. Daar zijn we wezen ziplinen op de langste baan van America. Met een boot staken we het water over om vervolgens de berg op te klimmen en uiteindelijk over het water weer naar beneden te zippen.

Verder heb ik ook weer een frisbee toernooi gehad, deze keer in Austin. Op vrijdagmiddag zijn we vertrokken om daar ‘s avonds aan te komen. We hebben zijn toen nog door Austin gereden om taco's en donuts te halen en zijn daarna vroeg gaan slapen omdat we de volgende dag om 7 uur op het veld moesten staan. Op zaterdag speelden we 4 wedstrijden. Na die wedstrijden was er nog genoeg tijd over om nog wat te gaan doen, daarom zijn we naar een Aziatisch food festival gegaan. Op zondag speelden we 3 wedstrijden. Dit was helaas niet ons beste toernooi, zeker op zaterdag hadden we hele goede tegenstanders. Op zondag ging het al een stuk beter maar aan het eind was iedereen helemaal kapot. Onderweg naar huis hebben we om ons wat op te vrolijken nog een pitstop gemaakt om ‘kolaches’ te halen. Een populair gebakje hier in Texas.

De rest van de week heb ik het rustig aan gedaan, en veel gefocust op wat schoolprojecten. Volgende week komen pa en ma namelijk langs en dan ga ik geen tijd hebben om huiswerk te maken.

Natuurlijk ben ik compleet vergeten om foto’s te maken maar gelukkig heb ik nog een paar plaatjes kunnen vinden om hier te delen.

Tot de volgende keer!

Liefs, Gaby

Halfway there

Hallo allemaal,

Hoewel ik het idee heb dat ik hier net ben is de helft van het semester alweer voorbij. Midterm examens houden me bezig en het vooruitzicht op spring break maakt studeren niet veel makkelijker. Ondertussen heb ik wel alweer genoeg te vertellen. Te beginnen met: wist je dat het ook in Texas koud kan worden? De ene dag zitten we lekker met 25 graden in de zon, de volgende dag is het -3 en wordt onze training afgelast omdat je zelfs met 5 lagen aan truien niet meer warm kunt blijven.

Tussen alle enorm drukke dagen door (school en frisbee hebben mijn leven overgenomen) probeer ik af en toe nog wel eens een leuk uitstapje te plannen. Zo zijn we met alle internationale studenten een dagje naar Dallas geweest. Rond TCU is er de eeuwige discussie over welke stad leuker is: Dallas of Fort Worth. In Dallas hebben we een bustour gedaan, zijn we langs het JFK memorial gelopen en zijn we de reunion tower op gegaan. Ik heb besloten dat ik Dallas een stuk leuker vind om doorheen te lopen, overal is wel wat te zien en ik wil zeker nog een keer terug om ook de musea in te kunnen. Met een gedeelte van de groep gingen we nadat we gegeten hadden weer naar huis.

De volgende dag moest ik namelijk vroeg op omdat ik me had ingeschreven om mee te gaan op een wandeltocht georganiseerd door TCU. De wandeltocht was in Ceder Ridge, een park ongeveer een half uur rijden van campus. We gingen met 8 studenten en 2 tour guides. Het was super lekker weer en ook heel fijn om een keer van de campus af te kunnen. Op de tour zelf heb ik vooral heel veel

Op campus is ook nog altijd wel wat te doen. Als het lekker weer is spreek ik af om met vriendinnen in de commons (grasveld in het midden van campus) rond te hangen of een frisbee te gooien en er altijd wel ergens wat gratis eten te vinden. Uber is hier echt mijn beste vriend, als ik met mijn huisgenootjes ergens heen wil is dat echt de enige manier als we niet 2 uur met gevaar voor eigen leven langs de snelweg willen wandelen. Het is ook een fijne manier om thuis te komen na het stappen. Ik schrok er van hoeveel mensen hier ‘s avonds in de auto stappen nadat ze best wel veel gedronken hebben.

Afgelopen weekend was mijn verjaardag. Dat zelfde weekend hadden we ons tweede frisbee toernooi, deze keer in Louisiana. Dit was het super populaire mardi gras toernooi. Mardi Gras is vergelijkbaar met wat wij carnaval noemen. Op vrijdag middag stapten we in de auto om 8 uur later op locatie aan te komen. Je moet er wat voor over hebben. Die avond hebben we met z’n allen wat gedronken op de hotelkamers. We konden het niet al te laat maken omdat de jongens voor hun eerste wedstrijd al om 6 uur op het veld moesten staan. Wij zelf hoefden er gelukkig pas om 8 uur te zijn. Voordat ik ga klagen over hoe zwaar het toernooi was moet ik jullie eerst even vertellen hoe een frisbee wedstrijd in elkaar zit. Met 7 mensen sta je op het veld om de frisbee van de ene kant van het veld (vaak iets groter dan een voetbalveld) naar de eindzone aan de andere kant te krijgen. Als de frisbee valt pakt het andere team hem op en probeert in hun eindzone te scoren. Dit gaat vaak erg snel en daardoor ren je constant met het hele team van de ene kant van het veld naar de andere kant. Wedstrijden duren 120 minuten. Op een toernooi spelen we 4 wedstrijden achter elkaar. De rest van de dag hebben we nog kunnen genieten van Jambalaya en verschillende soorten vis, typisch voor Louisiana. Ook is het in Louisiana legaal om achter in de auto te drinken, er zijn dan ook drive through's waar je alcohol kunt bestellen. Daar hebben we het beste van gemaakt door een hele boel daiquiri's te drinken. Die avond zouden we naar een feest gaan georganiseerd door het toernooi. Een paar van ons hebben echter de hele avond ziek op bed gelegen vanwege dehydration waaronder ikzelf natuurlijk… Geen heel goed begin van mijn verjaardag. De volgende dag speelden we twee wedstrijden, daarna werd het toernooi helaas afgelast vanwege onweersbuien. Ondanks alles was het echt enorm leuk en heb ik er heel erg van genoten!

Dat was de korte update voor nu. Ik ga weer snel verder leren, nog 2 examens en dan heb ik officieel spring break!
Ik hoop binnenkort te leren om foto's te maken van alle dingen die ik hier meemaak want tot nu toe is dat nog niet zo heel soepel gegaan. Meestal vergeet ik het omdat ik te druk bezig ben met alles. Klik op deze link voor foto's van Dallas en nog een paar andere plaatjes.

Liefs,
Gaby

Één maand in Texas

Hallo allemaal,

Ja hoor, het echte schoolleven is begonnen. Dat betekend: vroeg opstaan, hard werken en veel huiswerk maken. Hoewel de toetsen hier vaak wat makkelijker zijn, de eerste paar zitten er alweer op, krijgen we wel heel veel huiswerk. Voor elke les moeten we ons inlezen en daar opdrachten bij maken die vervolgens ingeleverd worden voor een cijfer. Bijna elke week moeten we wel een verslag schrijven en voor alle uitstapjes die we maken wordt er een reflectie verwacht.

De uitstapjes die we maken zijn dat gelukkig wel waard. Voor mijn les ‘outdoor education’ gingen we bijvoorbeeld naar een klimmuur waar we gewerkt hebben aan team building. Deze les eindigde met de opdracht om een zo hoog mogelijke toren van kratjes te maken waar iemand bovenop stond en -je raad het al- die rol werd al snel op mij afgeschoven. Wel netjes in harnas dat we ook hadden leren knopen. Voor een andere les (issues in education) zijn we naar een school geweest waar kinderen die geen Engels spreken een jaar lang worden opgevangen, dit zijn vooral vluchtelingen. Als ESL teacher (Engels als tweede taal) is dat natuurlijk super interessant! Ook ben ik al naar een basisschool geweest om daar te observeren voor één van mijn lessen. Dit begon wel interessant, ze zijn hier namelijk een stuk strikter dan in nederland en dan voornamelijk qua dresscode. Geen jeans, geen sneakers, geen t-shirts. Dat is zo’n beetje alles wat ik hier draag dus ik heb een vriendin geappt of ze me mee wou nemen om nieuwe schoenen te kopen. Om de school in te kunnen moest ik ook mijn paspoort meenemen en in het systeem gezet worden. Best wel een process voor het uurtje dat ik in het lokaal zat.

Daarnaast probeer ik natuurlijk ook nog de nodige uitstapjes te plannen, vooral als het zo lekker warm is buiten, ben ik samen met mijn huisgenootjes naar de dierentuin in Fort Worth geweest. Ongeveer een half uurtje lopen vonden wij niet zo’n groot probleem, iedereen die dat te horen kreeg hier wist niet wat ze overkwam -een half uur lopen!!! De dierentuin zelf was niet heel groot maar we hebben alsnog een hele gezellige dag gehad en vooral van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat (lees: heel veel) leuke foto’s te nemen.

Ook heb ik samen één van mijn huisgenootjes een middagje naar Walmart gepland om inkopen te doen. En met inkopen doen bedoel ik ook echt inkopen doen. Met 2 grote karren vol zijn we naar de kassa’s gegaan en de uber driver die ons naar huis bracht wist niet wat haar overkwam. In ieder geval hoeven we de komende maanden die kant niet meer op.

Om hier een beetje actief te kunnen blijven heb ik me aangesloten bij de Ultimate Frisbee vereniging. Het leek me wel een goede manier om een beetje conditie op te bouwen aangezien je heel veel heen en weer moet rennen. Met twee trainingen per week en daar bovenop nog een extra hardlooptraining komt dat wel goed. Wat ik nou weer niet verwacht had was dat ik de sport zelf ook nog eens heel leuk zou vinden. We hebben onze eerste wedstrijd al gespeeld (ik snapte er nog helemaal niks van en was echt enorm slecht) en het eerste toernooi komt er ook al aan. Daarbovenop heb ik me nog ingeschreven om op woensdagavonden wedstrijden te spelen. Tussen trainingen, wedstrijden en teamavonden hou ik bijna geen tijd meer over voor andere dingen.

Op de campus is ook altijd wat te doen. We kunnen gratis naar alle wedstrijden en evenementen. Daar wordt vaak ook nog eens gratis eten uitgedeelt of je krijgt een gratis t-shirt. Ik ben al naar een concert geweest van Andy Grammer en volgende week zal de stem van spongebob langskomen om een show te geven. Er worden films gedraaid in het auditorium en er zijn verschillende comedy shows zowel door medestudenten als bekende mensen.

Voor wie het nog niet doorhad: ik heb het echt enorm naar mijn zin! Helaas zit er ook een andere kant aan en is niet alles rozengeur en maneschijn. Geheel onverwachts kreeg ik het bericht dat mijn oma is overleden. Hoewel ik toen ik wegging uit Nederland wist dat er een kans was dat zoiets zou kunnen gebeuren was dit best wel even een klap om te verwerken. Nadat ik even flink heb kunnen huilen aan de telefoon heb ik door alle drukte hier genoeg afleiding kunnen vinden en is iedereen enorm lief voor me geweest. Vanuit thuis hebben ze me over alles op de hoogte kunnen houden waardoor ik toch een beetje het gevoel had ik er bij was.

Om maar wel even met wat vrolijkers af te sluiten was afgelopen zondag het evenement van het jaar namelijk: de super bowl. Met de internationale studenten leek het ons wel leuk om ergens heen te gaan voor een drankje en daar de wedstrijd te kijken. Tussen alle patriots fans in het café zaten we een beetje mee te juichen, er wat van snappen deden we dan weer niet. We waren eigenlijk ook meer gefocust op de 8 verschillende voorgerechten die we besteld hadden en konden we niet wachten op de halftime-show (die best wel tegen viel). Ik heb me laten vertellen dat het een ook een saaie wedstrijd was, dat neem ik dan maar gewoon aan want zelfs met het spelregelboek erbij is alles wat ik zie ‘mannen die op elkaar in rennen’. Verder hoor je me niet klagen want het was een hele leuke avond met zijn allen.

Dat was ‘m weer.

Ik hoop dat jullie het allemaal nog een beetje interessant vinden, hier is trouwens een linkje naar de foto's die ik geplaatst heb.

Liefs Gaby

Picking classes, Frog Camp and a Rodeo

Hallo allemaal,

Ik hoop dat jullie het filmpje met de roomtour leuk vonden. Ik heb er ieder geval veel enthousiaste reacties op gekregen. Naast dat ik heel veel vraag kreeg naar hoe het er hier eigenlijk uitziet is me ook al veel gevraagd welke vakken ik nou eigenlijk volg.

Op dit moment heb ik precies een hele week school gehad, in die week ben ik meerdere keren bij de ‘academic advisor’ geweest om mijn rooster en vakken te veranderen maar het eindresultaat mag er zijn:

• Op maandag, woensdag en vrijdag volg ik van 8 tot 8:50 Spaans voor beginners. Ola, buenos días, ¿cómo estás? Ja dat lees je goed, ik moet om 8 uur in mijn eerste les zitten. Gelukkig is de docente wel heel lief en heeft ze veel te veel energie voor een klas vol met studenten die eigenlijk eerst 4 koppen koffie nodig hebben.

• Gelijk daarna heb ik op dezelfde dagen Critical Investigation in Teaching and Learning. Van 9 tot 10:50 gaan we kijken naar de verschillen tussen middelbare scholen hier in Amerika. Grote gedeeltes hiervan komen overeen met de onderwijskunde lessen die ik in Nederland gevolgd heb maar een leuk extraatje is dat we elke woensdag een school in de omgeving gaan bezoeken om in de praktijk te kunnen kijken.

• Van dezelfde docent heb ik ook op dinsdag les. Namelijk Outdoor Education. De beste beschrijving van dit vak is het organiseren van field trips (schoolreisjes). We gaan naar allemaal verschillende buitenlocaties om daar te kijken wat je allemaal kunt doen met een klas.

• Verder volg ik elke donderdag een vak genaamd: special problems in Education. Wat dit vak precies inhoudt weet ik nog niet. Het was één van de vakken die ik moest kiezen omdat ik in het vak dat ik graag wou niet binnen kon komen. Toen ik besloot om dit vak te nemen was de les al begonnen en ben ik halverwege binnen komen vallen. De docent vond het gelukkig geen probleem maar ik heb wel de hele introductie gemist. Blijkbaar wist deze docent al wie ik was want al voordat ik de kans kreeg om mezelf aan haar voor te stellen vroeg ze me om hulp bij het uitspreken van plaatsnamen in Nederland waar ze toevallig net over aan het vertellen was. Ook voor deze les zullen we een aantal uitstapjes maken naar scholen.

• Last but not least heb ik ook nog het vak ‘Geschiedenis van Texas’. Toen ik zag dat dit een mogelijkheid was heb ik me gelijk ingeschreven. Verdere uitleg lijkt me niet nodig. Dit is elke dinsdag en donderdagmiddag.

Ik heb heel veel geluk dat mijn rooster zo goed in elkaar zit, geen enkele les in de avond en op 3 van de 5 dagen ben ik al voor 11 uur klaar.

Om al die vrije tijd op te vullen ben ik langsgegaan bij de open training van Ultimate frisbee. Ik werd gelijk heel leuk ontvangen en de groep doet vaak dingen samen naast het sporten. Zo gaan ze ergens met z’n allen eten na de training en zijn we naar een improv comedy show geweest op campus. Ze trainen elke dinsdag en donderdag van 6 tot 8 (pm) en daarnaast hebben we ook nog hardlooptraining minimaal 1 keer in de week. Een goede workout dus, en dat is wel nodig want het is en blijft Amerika, waar het eten meestal niet al te gezond is.

Wat me al is opgevallen is dat er hier wel veel huiswerk gegeven. Voor elke les moet je een heleboel lezen, en om te kijken of er ook daadwerkelijk gelezen wordt moeten er opdrachten gemaakt worden of krijg je een onverwachts SO. Beetje middelbareschools. Alles telt ook gelijk mee voor je eindcijfer.

Voordat al deze lessen begonnen waren was er eerst nog heel wat anders. Ik ben namelijk mee geweest op Frog Camp. Een introductiekamp voor alle nieuwe studenten en transfers (die van school wisselen).
Op vrijdagmiddag verzamelden we in de sporthal om op de bus te stappen richting ‘Camp Summet’ in het plaatsje Paradise (met de weersomstandigheden was Paradise geen paradise maar daar zal ik het verder niet over hebben). Op het kamp aangekomen werden we ingedeeld in kleine groepjes waarin we alle activiteiten zouden doen. Een groot gedeelte van de activiteiten, vooral op de eerste dag, was gericht op wat je kon verwachten tijdens je studie aan TCU. Ik zal eerlijk zijn: dit was echt enorm saai. Na 3 uur gepraat te hebben over hoe je school en vrije moet combineren was ik er helemaal klaar mee. Gelukkig werd alles een stuk beter op de tweede dag. We begonnen meer echte activiteiten te doen en er was meer tijd om met de rest van de mensen te mixen. ‘s Avonds waren er spelletjes en muziek en kreeg ik de mogelijkheid om meer contact te leggen met de mentoren. Wat voor mij namelijk erg tegenviel was dat iedereen heel erg jong was. De mentoren daarentegen zijn meer mijn leeftijd en daar had ik ook gelijk een betere klik mee. Naast de activiteiten werden er ook veel ‘sketches’ gehouden waarin het thema voor het volgende spel werd aangekondigd en hebben we ook zelf een horrorverhaal bedacht en uitgevoerd voor de rest van de groep.

Uiteindelijk ben ik heel blij dat ik gegaan ben. Ik heb wat contacten kunnen leggen waar ik op kan terugvallen als ik hier helemaal de weg kwijt ben of die ik gewoon kan opbellen om samen te gaan eten of koffie drinken. Hoogtepunt van het weekend was de uitvoering van de kabouterdans door de mentoren terwijl wij op de bus stapten om terug naar campus te gaan.

De eerste week op school sloten we trouwens af met 3 dagen weekend, maandag was het Martin Luther King Jr. day en heeft iedereen vrij. Daar hoor je me natuurlijk niet over klagen.

Om het weekend op te vullen zijn we met de internationale studenten Fort Worth ingegaan. Daar was een parade en sinds dit weekend was de stock show in town. De stock show wordt hier elk jaar gehouden en is een soort grote kermis met daarnaast allemaal shows met ‘boerderijdieren’. Lekker Texaans. Naast dat je gewoon rond kon lopen om alle koeien (longhorns!), paarden, geiten en kippen te bewonderen was er ook een echte rodeo. Daar wouden we natuurlijk naartoe. De tickets voor de rodeo waren al uitverkocht maar we hadden te horen gekregen dat er misschien nog wel wat te regelen was voor ons. Op het terrein van van de stock show was een ‘international office’, daar zijn we langs gegaan. Nadat we ontvangen werden door 4 stereotype cowboys werd geregeld dat we alsnog kaartjes konden krijgen.

De rodeo was alles wat ik ervan verwacht had. Ik heb de hele tijd met open mond zitten kijken en me helemaal schor geschreeuwd. Foto’s en filmpjes heb ik online gezet zodat jullie kunnen zien wat ik bedoel. Het was heel gaaf om mee te maken, we kunnen eigenlijk niet wachten om zelf een paar laarzen met een cowboyhoed te halen om mee te gaan paardrijden.

Als er nou iets is wat je graag wil weten over de school, Texas, Amerika of iets anders in het leven hier laat het me dan weten. Vind ik leuk. Ook al jullie reacties vind ik leuk.

Kijk ook even naar de pagina met foto’s, daar heb ik een groot album geupload met alle rodeo foto's en nog veel meer.

Tot volgende keer!

Liefs,

Gaby

Welcome to TCU

Hallo allemaal,

Super leuk dat jullie allemaal mijn eerste blog gelezen hebben, welkom terug =D Ik heb al heel veel lieve berichtjes gehad van iedereen. Met de 7 uur tijdsverschil tussen Texas en Nederland blijft facetimen super lastig en reageer ik steeds super laat maar het is wel leuk om wakker te worden en alle reacties te kunnen lezen. Ik heb nu ook een nieuw Amerikaans nummer maar ik blijf WhatsApp gebruiken op mijn oude nummer.

Mijn reis naar Fort Worth Texas begon met 2 weekjes naar mijn oude gastgezin in South Carolina. Ik kwam daar aan de dag na kerst in de avond en had net genoeg tijd om mijn broertjes en zusjes een knuffel te geven voordat ik ging slapen omdat we de volgende ochtend al om 6 uur moesten opstaan om de weg weer op te gaan. Samen met Eric en Karima (de huidige student die bij Eric en Amy woont) ging ik mee naar een jeugdconferentie van hun kerk. Ik was samen met Eric en nog een meisje leiding en we hadden zo’n 8 leden jeugd bij ons. De conferentie was in Tennessee wat zo ongeveer de hele dag rijden was, natuurlijk wel heel gezellig in een grote bus met z’n allen. De conferentie zelf was het hele weekend elke ochtend en avond, overdag hadden we tijd voor onszelf. Er kwamen sprekers maar er was ook veel muziek. Blijkbaar kwamen er echt wat grote namen waar iedereen enthousiast over was en ik natuurlijk nog nooit van gehoord had. Overdag heb ik eigenlijk vooral veel bijgeslapen (enorme jetlag) terwijl de jongens naar een belangrijke football wedstrijd keken (de halve finale) waarin South Carolina speelde. Zondagavond waren we weer terug en moest ik een heleboel tijd met de kids inhalen die me geen seconde meer met rust lieten, vond ik natuurlijk helemaal niet erg want ik had ze al sinds de zomer niet meer gezien. Verder hebben we het nieuwe jaar gevierd, films gekeken, gewinkeld, zijn we naar het strand geweest, en hebben we heel wat spelletjes gedaan. De tijd vloog voorbij en ik werd steeds zenuwachtiger. Maandag was het dan echt tijd om mijn koffer weer in te pakken en de reis voort te zetten. Het afscheid nemen was weer net zo moeilijk als altijd maar gelukkig weet ik dat ik over 5 maanden weer terug ben omdat mijn terugvlucht vanuit South Carolina gaat.

En toen begon het echt. De vlucht verliep soepel en ik werd samen met een andere student van mijn school in Nederland bij de luchthaven opgehaald door een hele lieve mevrouw genaamd Karrabi. Ze nam ons eerst mee naar haar huis om daar te eten en daarna reden we naar de school om wat boodschappen te halen. We maakten een korte stop bij het appartement om een huisgenootje op te halen om samen weer terug naar de airport te gaan. Daar zou namelijk onze andere huisgenoot die avond aankomen en het leek ons leuk om haar met zn allen te verwelkomen. Mijn huisgenootjes zijn twee belgische meiden: Anke en An-Sofie. Voordat we de kans kregen om elkaar een beetje te leren kennen (we hadden allemaal plannen om nog wat te gaan eten met zn allen) werd ik ineens heel erg ziek. Ik hoopte dat t weer weg zou gaan maar ik bleef misselijk en duizelig. Uiteindelijk hebben ze me dus maar snel naar het appartement gebracht zodat ik kon gaan liggen.

Niet helemaal wat ik verwacht had van mijn eerste avond. Mijn huisgenootjes waren wel super lief voor me en we hebben verder alles maar laten liggen tot de volgende dag. Toen ik wakker werd voelde ik me weer een stuk beter, dat was echt een enorme opluchting. Na een uitgebreid ontbijt, lees: fruit loops uit red cups was het tijd om het appartement eens goed te verkennen.

Toen we ons appartement helemaal bekeken en opgeruimd hadden was het tijd om de campus te gaan bekijken. We zijn onderweg wel eerst gestopt voor lunch. De campus is echt enorm groot er zijn gebouwen voor alles: studentenhuizen, winkels, een ‘recreation centre’, ‘een health centre’, ‘financial centre’, sportvelden, stadions, en natuurlijk de gebouwen waar de lessen gegeven worden. Omdat alle studenten nog weg zijn voor de kerstvakantie waren we bijna de enige die op de campus rondliepen, we hebben dan ook lekker de toerist uitgehangen en een heleboel selfies gemaakt. Ook waren alle gebouwen en poorten gewoon open en konden we overal naar binnen lopen waardoor we op een heleboel plaatsen geweest zijn waar eigenlijk nooit studenten komen. Het hielp ook mee dat we met het excuus: ‘we’re international students’ overal mee weg of naar binnen kunt komen. De dag vloog zo om. Wat opvalt aan de campus is dat alles (maar dan ook echt alles) paars is met het logo van TCU. Van de gebouwen en prullenbakken tot de balkonhekjes en stoeltjes. Iedereen draagt ook paars, en er is een enorme campus store. Je kunt het zo gek nog niet bedenken of het wordt er verkocht. Op de weg terug zijn we nog langs het educatie gebouw geweest om Karrabi te zien, die heeft ons vervolgens weer aan wat andere mensen voorgesteld en bood daarna aan om ons langs de supermarkt te rijden. We hadden al zo’n 4 uur gelopen dus dat aanbod namen we graag aan. Thuisgekomen hadden we een aantal van de internationale studenten (nouja internationaal, het kwam uit op alle BeNeLuxers) die net waren aangekomen uitgenodigd om soep te komen eten. Het was een prima afsluiting van de eerste echte dag, wel waren we allemaal helemaal kapot en zijn we op tijd ons bed ingedoken omdat we de volgende dag weer vroeg moesten opstaan.

Om 10 uur moesten we aanwezig zijn voor de workshop voor internationale studenten. De workshop duurde tot 2 uur en er was breakfast en lunch. Dat wisten we niet dus we waren al ergens wezen ontbijten, oeps. De workshop zelf duurde vooral heel lang en had niet heel veel nieuwe informatie. Aankomende vrijdag ga ik vakken kiezen, dit weekend hebben we een introductiekamp en maandag begint het echte leven.

Ik heb al twee series met foto’s toegevoegd en er komt zo snel mogelijk nog een apartment tour aan.

Liefs Gaby

Texas

Hallo allemaal,

Welkom (terug) op mijn blog. Je zal vast denken: gaat ze nou alweer op reis naar Amerika? Dat klopt helemaal en daarom leek het me wel een goed idee om eerst maar eens te vertellen wat ik nu precies ga doen.

Voor mijn opleiding tot docent Engels is het de bedoeling dat wij een minor volgen in het buitenland. Het doel is dat we de taal daar beter leren spreken en wat over de cultuur van Engelstalige landen leren. Er waren een aantal opties o.a. in Engeland, Ierland, Canada, Australië en Amerika. Uiteindelijk viel mijn eerste keuze op Texas Amerika en was ik enorm blij om te horen dat ik daar ook daadwerkelijk heen mag!

Na een enorm lang proces met aanmelden voor de school, aanvragen van een visum, de nodige vaccinaties en nog een heleboel meer is alles geregeld en kan ik mijn koffer al bijna gaan inpakken.

Vanaf 9 januari is echt zo ver, dan heb ik mijn eerste dag op Texas Christian University (TCU). Voordat ik daar ben heb ik echter al genoeg te doen en te regelen. Ik zal eerst 2 weekjes naar mijn oude gastgezin gaan in South Carolina om daar nieuwjaar te vieren. Daarna vlieg ik door naar Texas en kan ik kennismaken met mijn huisgenootjes. Die week heb ik ook een introductiedag voor buitenlandse studenten en een introductiekamp voor alle studenten die in Januari beginnen. Ook moet ik rond die tijd mijn vakken uitkiezen.

TCU ligt vlak naast het plaatsje Fort Worth, wat weer in de buurt van Dallas ligt. Volgens het internet is daar genoeg te doen. Ik ben al genoeg tegengekomen over ranches en line-dancing dus ik kan mijn cowboylaarzen wel uit de kast halen. Verder kom ik te wonen in een dorpje vlak naast de school campus waar een aantal studentenhuizen staan. Het huis waar ik in zit is speciaal voor buitenlandse studenten. In dat huis zitten dan weer een aantal appartementen, die delen we met 4 meiden, en mijn kamer zal ik met 1 ander moeten delen.

Vanuit mijn opleiding in Nederland is het verplicht om een blog bij te houden waarin ik vertel wat ik allemaal meemaak. Dat komt goed uit want dat was ik toch al van plan en het leek me leuk om daarvoor gewoon mijn oude blog te gebruiken, net zo makkelijk.

Als je het leuk vindt kun je aan de rechterkant je emailadres achterlaten en dan blijf je op de hoogte van mijn verhalen.

Liefs, Gaby